کد مطلب:99091 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:429
ترغیب حضرت به تدوین و نگهداری روایات، بر كسی پوشیده نیست. وقتی شخصی حدیثی را بر كاغذی نشان می دهد، حضرت تاكید می كند آن را به پوستی بنویس تا ماندگار بماند.[1]. زمانی كه علی بن اسباط از تفسیر «و كان تحته كنز لهما» می پرسد و می خواهد آن را بنویسد، حضرت با انگشتش دوات در اختیارش می نهد تا آن را بنویسد و...[2]. نوشته هایی كه به حضرت رضا علیه السلام منسوب شده، بسیار است: 1- صحیفه الرضا كه مسند الامام الرضا هم نامیده شد در این اثر حضرت روایاتی با واسطه ی پدرانش از پیامبر نقل می كند. و بارها به طبع رسیده است.[3]. 2- الرساله الذهبیه كه حاوی نصایح طبی حضرت، برای مامون عباسی است. و چندین بار به طبع رسیده.[4]. 3- امالی الرضا علیه السلام كه املای حضرت بر دعبل خزاعی است.[5]. 4- كتاب الاهلیلیجه كه حاوی براهین و مطالب بلندی در علم كلام است. و آن را در رد منكران ربوبیت نوشته اند. [صفحه 75] رساله های دیگری نیز به حضرت منسوب است.[6]. در این عصر هفتاد و هفت تن از شاگردان حضرت تالیف حدیثی دارند، كه در مجموع 207 كتاب تصنیف كرده اند. در میان اینها می توان از حسین بن سعید اهوازی 30 اثر، صفوان بن یحیی 16 اثر، محمد بن عمر واقدی 28 اثر و موسی بن قاسم 15 اثر نام برد.[7]. راویان حضرت در رجال شیخ 318 تن می باشند.[8].
این دوران كه از وفات امام كاظم علیه السلام در سال 183 قمری آغاز و تا سال 203 قمری ادامه دارد، دورانی درخشان و پراهمیت است.
صفحه 75.